Ruines, lekke band, water en landverschuivingen

Zo, ook de tweede week zit er inmiddels bijna op en we hebben weer heel wat gezien.

Vorige week hebben we onze huurauto opgehaald in San Pedro Sula om de rest van onze reis te kunnen gaan maken. We dachten eindelijk van alle vertragingen verlost te zijn die we met het openbaar vervoer hadden opgelopen en nu lekker zelf ons reisschema te kunnen bepalen. Kortom, sneller afstanden overbruggen dan met de lokale bussen e.d. Al na een kort stukje reizen in Honduras bleek dat erg tegen te vallen. De wegen zijn er nogal beroerd aan toe. Overal zitten kuilen, waardoor we niet zo heel hard kunnen rijden. Al binnen twee uur gaat het fout en rijd ik erg hard door een kuil heen, met als gevolg een deuk in de velg en een lekke band. Niet echt heel handig...

Na het verwisselen van het wiel (ik heb er mooie foto´s van gemaakt, terwijl Sander en Maicol aan het werk waren...) zijn we doorgeregen en kwamen we zondagnamiddag aan in Copan. Deze plaats staat bekend om de mooie Maya ruines welke we de volgende dag zijn gaan bezoeken. Copan Ruinas is op zich wel een leuk stadje met veel restaurantjes en wat barretjes.

Maandag ochtend zijn we vroeg opgestaan om eerst de lekke band te laten repareren en vervolgens naar de ruines te gaan. Weer een erg mooie site met veel overeenkomsten met de Maya sites die we een aantal jaren geleden in Mexico hebben bezocht.

Rond de middag zijn we vertrokken richting Guatemala. Op het schema stond dat we richting Antigua zouden aan en zouden kijken hoe ver we zouden komen. Met de ervaringen van het wegdek in Honduras, hadden we niet heel veel hoop op een spoedige reis. Maar al gelijk over de grens in Guatemala bleek dat de wegen daar een stuk beter waren. Na een uur of zes rijden kwamen we dan ook in Antigua aan en hebben daar gelijk een superleuk hotel gevonden.

De dinsdagochtend hebben we gebruikt om de stad een beetje te verkennen, een reisbureautje te zoeken dat voor ons een trip naar de vulkaan kon organiseren en om de contactgegevens van Sjon v.d. Valk te achterhalen. Hij werkt in de buurt van Antigua en het leek ons wel leuk om met hem een biertje te gaan drinken nu wij er toch ook waren.

In de middag zijn we naar de vulkaan Pacaja gegaan. Dit is een vulkaan in de buurt van Antigua welke een aantal maanden geleden is uitgebarsten. Na een hike van een uur of twee zijn we in de buurt van nog zeer heet lava gekomen. Alles in de omgeving was grijs en grauw van de as van de uitbarsting. Wel een leuke ervaring om daar rond te wandelen.

Woensdagochtend zijn we al vroeg in de auto gestapt om naar Lake Attitlan te rijden. We hadden gehoord dat dit wel een mooi meer is en dat het dus wel de moeite van een bezoekje waard is. Rondom het meer zijn allerlei activiteiten te doen, zoals kayakken, paardrijden en allerlei trekkings. Het stadje dat we wilden bezoeken, bleek wel wat verder weg te liggen, dan we in eerste instantie hadden gedacht, dus de reis duurde ook vrij lang. Daardoor hadden we niet zoveel tijd voor allerlei activiteiten, maar een paardrij tochtje van een uur ging nog wel lukken. Op zich was het best grappig, ware het niet dat mijn paard op een gegeven moment door zijn voorbenen zakte en het nodig vond mij van zich af te werpen. Met al gevolg een pijnlijke rib, een stijve heup en een snee in mijn knie. Niet heel erg fijn dus...

In de avond hadden we afgesproken met Sjn om een hapje te gaan eten. Doordat we in het donker fout reden en een behoorlijk stuk hebben omgereden om weer in Antigua te komen, werd het eten omgezet in alleen een biertje drinken. Nog steeds erg gezellig en leuk om te horen van de ervaringen van Sjon zijn in dit land (lees ook: sjonvolunteers.waarbenjij.nu).

Donderdagochtend zijn we al vroeg vertrokken om de ochtend markt van Chichicastenango te bezoeken. Dit is een erg grote markt met allerlei lokale producten zoals kleding, hangmatten, beelden, bloemen, fruit en vele andere dingen. Na zo´n uur of twee hier te hebben rondgelopen en een aantal dingentjes te hebben gekocht (en natuurlijk keihard te hebben onderhandeld) zijn we verder gereden richting Coban. In de Lonely Planet en de Rough Guide stond aangegeven dat de weg niet overal verhard zou zijn. En dat bleek onderweg ook wel te kloppen. Op een bepaald moment reden we in het hooggebergte en kregen we een omleidingsbord te zien. Een groot gedeelte van de berg waarover de oorspronkelijke weg liep, bleek naar beneden te zijn gestort en de nieuwe route liep dan ook een heel stuk lager. Het waren ook nog eens allemaal puin paden wat het rijden niet echt veel makkelijker maakte, maar Maicol heeft ons er goed door heen gestuurd.

De volgende dag hebben we vanuit Coban een tocht gemaakt naar Semuc Champey. Dit zou een van de mooiste plekken van Guatemala moeten zijn, dus we hadden er erg veel zin in. Eerst werden we met een busje vervoerd naar een plaats in de buurt. Daarna moesten we, staand in de laadbak van een pick up truck, nog zo´n 12 kilometer afleggen over onverharde bergwegen. Aangezien het ook nog eens regenachtig weer was, en erg mistig, waren we al behoorlijk nat toen we aankwamen bij het park. In het park hebben we eerst een trail gelopen naar een uitzichtspunt. Door de mist was er echter weinig te zien van de rivier, de ´zwembaden´ en het omliggende regenwoud. Het mooie aan deze locatie is namelijk de manier waarop de rivier hier door de bergen stroomt en de natuurlijke zwembaden die hierdoor gevormd zijn. De foto´s van het gedeelte dat wel zichtbaar was, komen nog wel een keer online.

Zaterdag zijn we weer in de auto gestapt om nog verder naar het noorden van Guatemala te rijden. Onderweg hebben we weer veel tumulo gezien. Dit zijn drempels die op de wegen zijn aangebracht om de snelheid wat uit het verkeer te halen. Meestal kun je deze verwachten bij dorpjes en scholen, maar tijdens deze tocht kwamen we er ook eentje tegen in de middle of nowhere. Aangezien deze niet zo heel goed aangegeven stond, zag ik hem pas op het laatste moment. Met een remspoor van meer dan 20 meter, wist ik de auto nog net genoeg af te remmen zodat we er reden goed overheen konden rijden. Normaal gesproken is stapvoets nameljk al te hard...

Uiteindelijk zijn we toch nog best wel veilig en met een hele auto aangekomen in Flores. Volgende keer meer over de rest van de reis.

Groeten vanuit Guatemala.

Erik