Alle begin is moeilijk

Op een regenachtige zondagochtend zat een vader met twee kindjes op het grote bed. Gemoedelijk pakte hij cadeautjes uit, nam hij een hap van zijn vers afgebakken croissant en een slokje van zijn met liefde gezette koffie. Zelf gemaakte knutsels, kusjes en knuffels onder de warme deken. Wat was het een fijn moment op het met kruimels bezaaide grote bed.
*POEF* Het idyllische vaderdag tafereel werd bruut verstoord.
Snel! We moeten ons aankleden, tandenpoetsen, spullen inpakken, auto inladen, opruimen! We gaan naar Canada!

Omdat we graag het thuisfront op de hoogte houden én het voor onszelf leuk vinden later te lezen wat we gedaan en gezien hebben, houden we weer een blog bij. Wat leuk dat jullie (weer) digitaal met ons mee willen reizen.
Deze keer reist naast onze trouwe globetrotter Caye, een nieuwe ster aan de reishorizon mee: Fiènne van Winden. We weten dat zij anders is afgebakken dan Caye, dus we houden tijdens de reis met alle scenario’s rekening.
Daarnaast reizen we voor het eerst samen met nog een gezin; Bart, Ellis en Lise (1,5 jaar) zijn onze ‘partners in adventure’.

Onze reis begint zoals gewoonlijk op Schiphol.
Met dank aan Hans-Voets-valet parking komen we op tijd op Schiphol aan waar ook Nel zich bij ons voegt. Even later, met zwarte knieën van Fiènne door het kruipen, komen Bart, Ellis en Lise de vertrekhal in, vergezeld door Barts ouders.
Na de afscheidsceremonie met de thuisblijvers, komt het douaneritueel en gaan we op zoek naar ons vliegtuig. Wanneer we even later enthousiast gespannen op onze vliegtuigstoelen zitten, is onze vakantie dan eindelijk echt begonnen. Toch? Na 30 minuten wachten roept de piloot om dat ze door een passagier, die niet aan boord is gekomen, en het uitladen van zijn bagage, het tijdslot hebben gemist. De vertraging wordt geschat op nog eens 45 minuten voordat de verkeersleiding ons laat vertrekken. Laat dat nou precies onze overstaptijd in Zürich zijn..... Anderhalf uur later dan gepland vertrekt alsnog ons vliegtuig. Tijdens de vlucht krijgen we te horen dat we in Zürich langs de servicebalie moeten om daar te vragen wat er gaat gebeuren. Dat belooft niet veel goeds.
Eenmaal op Kloten international AirPort (dat is niet zozeer onze mening, maar de naam van de luchthaven) blijkt dat ons vliegtuig naar Calgary al 15 minuten geleden vertrokken is. *Padaboem-pats*

OK servicebalie, wat nu? We krijgen te horen dat we zijn omgeboekt (dat is goed nieuws) naar een vlucht van Zürich naar Frankfurt (oh...) om vervolgens door te vliegen naar Calgary, morgenochtend wel te verstaan (dat is het slechte nieuws). Dat betekent dat we een nachtje in Zürich overnachten en onze camper een dag later ophalen dan gepland. De mevrouw van de servicebalie vertelt ons dat we vouchers krijgen voor het Dorint hotel met avondeten en ontbijt. We krijgen ook tickets voor de tram om zelf even naar het hotel te gaan. Moe en bezweet komen we met z’n zevenen aan bij het hotel. Hollands als we zijn, willen we de vouchers à €20 voor het avondeten graag nog innen. Het hotel blijken we echter te overschatten want voor €20 kan je precies gebruikmaken van het pastabuffet met, jawel, 1 soort pasta en 2 soorten smaak- en groenteloze pastasaus (tomatendrap met of zonder gehakt), die 4 uur daarvoor zijn neergezet op een brandertje. De broodjes die ernaast liggen kunnen gebruikt worden als baksteen en drinken zit niet bij de voucher in dus worden we geacht zelf te betalen.
Omdat het gratis eten is, zijn we niet al te kieskeurig en met redelijk gevulde buikjes en slaap in onze ogen, druipen we af naar onze kamers. Er moet tenslotte nog contact worden gezocht met het Canadese hotel en de camperverhuurder en een nacht op de camping worden omgezet.
Wanneer we uitgeteld op bed ploffen en ons hoofd op het kussen laten vallen, blijkt deze dezelfde capaciteiten te hebben als een scheetkussen. Zonder de wind, floept alle lucht er zo uit dat je niets meer overhoudt. We hebben dus een heerlijke tijd gehad in het Dorint hotel (not). Bart zoekt voor de grap nog even de prijs van het hotel op. Een nachtje kost €515. We voelen ons dan ook niet schuldig dat we de Rituals mini’s uit de badkamer hebben ontvreemd.
Tot zover onze eerste nacht van de vakantie (wees gerust, we beschrijven niet alle dagen en nachten zo uitgebreid