Alle begin is moeilijk (deel 2)

Vervolg deel 1......

De volgende ochtend starten we het tweede deel van onze reis met goede moed. We vliegen van Zürich in ongeveer 45 minuten naar Frankfurt en bedenken dat het best bizar is dat we er bijna 24 uur over gedaan hebben om van Pijnacker/Eindhoven in Frankfurt te komen..... Ook daar zijn we nog maar net op tijd voor het boarden maar deze keer mogen we gewoon mee naar Canada. Eigenlijk is deze vlucht voor ons de grootste uitdaging van de reis want Fiènne bewijst nogmaals echt een ander model te zijn dan Caye. Gelukkig is ze goed af te leiden en zijn we niet de ouders van ‘dat jank-kind’. Die twijfelachtige eer gaat naar een andere moeder. Lise blijkt een natuurtalent vliegen te zijn en, ondanks de 10 uur durende vlucht, weet Caye zich er ook prima doorheen te slaan. Wat zijn wij trots op alle drie de kinders!

In Calgary halen we onze koffers af (is altijd de vraag of ze ook de bizarre overtocht hebben gemaakt) en worden we door de shuttlebus naar de verschillende hotels gebracht. Omdat Bart en Ellis bij een andere camperverhuurder hun camper halen, is dat de makkelijkste optie.
Rond 17 uur Canadese tijd komen we dan eindelijk aan in ons hotel. Met twee kindjes die op het punt van crashen staan nog iets gaan eten, klinkt als een slecht plan. We kunnen zeggen, de uitvoering is ook niet best. Dan maar snel slapen. Je weet nooit wanneer de jetlag om de hoek komt kijken. En jawel,.... om 23.50 uur gaat bij Caye het licht aan. “Mama, ik vind jou de allerliefste” (Oh shit). Hij is klaar wakker en wil niets anders dan spelen. Na 45 minuten wordt het spelen steeds luider en besluit Davina met hem de gang op te gaan. Daar zitten ze dan om 1 uur in de nacht, onder het genot van jazz-muziek, het lawaai van de ijsmachines en boterhammen met appelstroop van thuis. Slapen zit er niet meer in. Ook nu blijkt Fiènne niet uit hetzelfde hout gesneden, ze slaapt heerlijk door tot 5 uur Canadese tijd.

We halen in de ochtend onze camper op bij CanaDream. Een mooi en gloednieuw huis op wielen waar we de komende 3 weken Canada in mogen ontdekken. In Amerika hadden we een camper van 30ft (10 meter). Maar daar is natuurlijk ook alles groot en kan je als toerist niet achterblijven. Nu hebben we voor het meer ingetogen Canada dan ook een kleiner exemplaar van een bescheiden 27ft (9 meter). Dat parkeert ook een stuk makkelijker in. Onze reis is nu eindelijk echt begonnen! Na de benodigde boodschappen te hebben ingeslagen, voegen we ons in de avond weer bij Bart en Ellis in Bow Valley Provincial Park waar de eekhoorntjes ons gezelschap houden. We mogen meteen dezelfde avond al blijven eten (Brabantse gastvrijheid) en wanneer we bij het vallen van de avond crashen, voegen we ons snel bij de al slapende kindjes.

Omdat onze reis met 1 dag is ingekort in verband met de vertraging van de eerste vlucht, hebben we het programma iets moeten aanpassen. We rijden van Bow Valley door Banff NP en Yoho NP direct naar Golden. Voor de niet-Canada-kenners; dit is dwars door de Rockies. Onderweg stoppen we in Castle Mountain om te lunchen en een klein stukje te wandelen. Tussen de bomen staat een mannetjes Elk met een enorm gewei, op z’n gemak te grazen. Wanneer we op het punt staan weg te rijden, springt Bart de camper uit en komt ons vertellen dat Lise hen zojuist gewezen heeft op een ‘dier’. Ze heeft de elk gespot die nu onverstoord verder gaat met eten op het weiland bij onze camper. Onze camera’s doen klik-klik-klik-klik.
Tijdens het rijden spot Davina een bruine beer, maar omdat het niet het beste idee is om op de highway 1 te stoppen, ziet alleen Davina de beer, zijn er geen foto’s van en telt het niet officieel mee voor de wilde-dieren-bingo (jaja ook deze reis liggen de kaarten in de aanslag). Even later zien we aan de kant van de provinciale weg een rij auto’s staan. 1 heeft zwaailichten en we denken dat er een ongeluk is gebeurd. Maar, hoe kan het ook anders, het is de wilde-dieren-file. Want in het weilanden naast de weg loopt een bruine beer. En die is door iedereen gezien (nou ja, bijna iedereen, hè Lise) én staat op de foto, dus deze telt wel!
Na 2 dagen Canada kunnen we dus al zeggen dat we eekhoorns, een elk en beren hebben gezien en maken we een goede start met onze bingokaart.
Nu zitten we net iets ten zuiden van Golden (hier blijken ze velden vol prairiehondjes te hebben, maar die staan niet op de bingokaart omdat we die hier niet hadden verwacht) en rijden we 20 juni via Glacier NP naar Revelstoke. Hopelijk is het daar wat warme en droger, maar de omgeving met de woeste natuur en grillige bergen is prachtig.

We vinden het super leuk om samen met Bart en Ellis en natuurlijk Lise op pad te zijn. We zullen niet de hele route samen rijden want hier en daar wijken onze schema’s af. Hoewel we hebben afgesproken dat we zelf beslissen wat we samen doen, hebben we toch 1 kleine verwachting. We zouden graag 1x per week verse worstenbroodjes en minimaal toch 1 keer tijdens de reis een zelfgemaakt frietje stoofvlees willen. Zou dat kunnen Bart en Ellis? Verder hebben we echt geen irreële wensen.

Noot voor het thuisfront van Bart en Ellis; onze blogs zijn een weergave van de werkelijkheid. We hebben alles benoemd zoals het echt is gebeurd. Er is niets door ons overdreven, toegevoegd of weggelaten. Het kan echter zijn dat Bart, Ellis en Lise dit anders ervaren. Maar dan hadden ze zelf maar een blog bij moeten houden ;-)

Groetjes,
Caye, Davina, Erik en Fiènne