Don Juan op afscheidstournee

Daar zitten we dan, halverwege Sydney en thuis. We moeten nog even wachten op de luchthaven van Hong Kong voor het vliegtuig ons het laatste stuk naar huis brengt. Tijd voor het laatste blog van deze reis.

Afgelopen woensdag zaten we nog lekker met korte broek en korte mouwen op het verlaten zandstrand van Hawks Nest. Omdat ons kampeerterrein lang niet vol was, was het erg rustig. De papegaaien en kaketoes vlogen ons weer om de oren en één bijzonder exemplaar hebben we de pirri-pirri-vogel genoemd (door het geluid wat het steeds maakte: pirri pirri). Hawks Nest is verder een ingeslapen plaatsje, dus prima voor wat geslenter, een wasje en wat strandhangen.

Onze reis ging vervolgens verder, dwars door Sydney, richting de Blue Mountains. Nog even uitstel van het afscheid met Australië. In de Blue Mountains hadden we een aantal opties voor campsites en omdat wij vonden dat je niet in de Blue Mountains bent geweest zonder te zeggen dat je 'the three sisters' hebt gezien, kozen we voor Katoomba, uitvalsbasis voor verschillende dagtochten. We hadden gelezen dat meer mensen dezelfde gedachten zouden hebben en als dagjesmensen vanuit Sydney 'the three sisters' zouden komen bekijken. Daarom gingen we vroeg op stap en zelfs voor het Visitors information center open was, hadden wij de drie zusjes op de foto staan. We waren vrijwel alleen. Op het moment dat we terug naar het kampeerterrein liepen, kwamen de eerste touringcars al aanrijden.
In de middag hebben we ons naar het op een steenworp afstand gelegen 'Scenic World' begeven. Daar kan je de Blue Mountains vanaf een kabelbaan, treintje of cablecar bewonderen. En als je beneden bent aangekomen, een wandeling door het regenwoud maken. Het klinkt allemaal idyllisch.... maar niets was minder waar. Eén tip: niet doen. Betalen om het regenwoud te zien is al iets raars, maar door de grote hoeveelheid toeristen en het hoge pretparkgehalte was het voor ons niet een hoogtepunt van deze reis. Caye heeft het overigens prima naar zijn zin gehad. Overal lachten de Aziatische dames enthousiast naar onze blond/rossige Don Juan en laat Caye nou dol zijn op (lachende) gezichten!

En ja, dan komt de dag dat we de camper naar Sydney moeten brengen. Sydney dacht daar zelf iets anders over, we hebben over iets meer dan 100 kilometer 2,5 uur gedaan vanwege enorme drukte op de weg. Maar uiteindelijk is het onvermijdelijke dan toch gebeurd, we hebben Sydney bereikt en de camper ingeleverd. Het in originele staat terugbrengen van de camper had nog wat voeten in de aarde. Na 3 weken toeren was de camper van binnen aardig verbouwd. En we hadden een flinke lijst voor de camperverhuur wat er allemaal los was gerammeld/af was gebroken. Maar het inleveren zelf ging vlot (veel vlotter dan het ophalen), dus op naar het vliegveld. Dachten we. De taxi die we hadden gebeld was er na 45 minuten nog niet en de tijd begon te dringen. We zouden in 1,5 uur vliegen. Toen bleek dat er geen taxi beschikbaar was met babyzitje, zijn we bijna rennend met baby, een buggy en een stuk of 7 tassen naar het treinstation gegaan. Gelukkig hebben we de gate nog op tijd kunnen bereiken. In het vliegtuig ging het gelukkig weer heel erg goed met Caye, ondanks dat we bijna de hele vlucht turbulentie hadden en Caye maar 2x 1 uur geslapen heeft. Hij vermaakte zich wederom met alle lief lachende Chinese vrouwen (naar het voorbeeld van zijn ome Ron).
Nog slechts 12 uur te gaan en dan mag hij weer met de opa's en oma's knuffelen.

En dan, hoe zit dat nou met die BINGO-kaart? Tja, we moeten eerlijk zijn, de krokodil en de possum stonden op de kaart en die hebben we niet in het wild gezien. De krokodil kunnen we nog een beetje smokkelen, want die hebben we in Australia Zoo gezien (en man, wat was die wild), maar de possum hebben we echt niet gezien. Ook het bonusdier, de dugong, hebben we niet gezien, dus we hebben deze keer geen volle bingo-kaart. We hebben overigens wel een winnaar en dat is Caye! We hebben hem beloofd dat wanneer we een vogelbekdier in Eungella zouden zien, hij een knuffelvogelbekdier zou krijgen (en dat hebben we). Als extra bonus (en als resultaat van de souvenierwoede van zijn ouders) heeft hij ook nog een kangoeroeknuffel in de wacht weten te slepen. De gelukkige winnaar gaat dus naar huis met niet 1 maar 2 knuffels!

Wat is het een mooie reis geweest. Met z'n drieën in een camper een roadtrip maken was voor ons heel speciaal. We hebben totaal 3950 kilometer afgelegd, 4x op een Bush camp overnacht, door afwisselend landschap van regenwoud, weilanden, suikerrietvelden, dorre graslanden en bananenplantages gereden. We hebben de kust gezien en de country side, door Queensland en New South Wales gereden. Caye zal zich er niet veel van herinneren. Daarom hebben we veel foto's gemaakt zodat we hem later alles over zijn Australië-avontuur kunnen vertellen. En wie weet, geïnspireerd door die foto's en de verhalen van iedereen die in Australië is geweest, komt hij hier zelf nog eens terug om dezelfde route te reizen.

Vanaf hier nemen wij afscheid van jullie, voor nu. We verruilen het nomadenleven voor het 8-5 bestaan. Bedankt voor jullie interesse in onze avonturen, jullie reacties en suggesties. Wij vonden het erg leuk om een verslag bij te houden. En omdat het reizen met een baby ons zo goed is bevallen, zal dit niet onze laatste reis zijn. Dus wie weet, tot het volgende blog!
Mochten jullie ons in het Pijnackerse aan de linkerkant van de weg zien lopen, rijden, fietsen, of de bochten erg ruim nemen ivm de uitzwaai van onze auto, dan zijn we meer ver-Australisch-d dan we denken. Neem het ons niet kwalijk.... ;-).

Cheers! Caye, Davina en Erik

Ps: er komt nog 1 blog met facts & figures voor wie geïnteresseerd is in ons reisschema etc.