Hey kijk daar 's, daar loopt een kasuaris

Onder het genot van live muziek en een prachtige sterrenhemel schrijven we dit verslag vanuit Airlie Beach, waar onze camper ons vanmiddag naar toe heeft gereden. Bedankt voor al jullie reacties (en tips) zover. We vinden het heel leuk dat jullie onze blogs lezen en dat jullie via onze verhalen met ons kunnen meereizen.
We zijn inmiddels al behoorlijk gewend aan ons huis op wielen en aan het campeerdersleven. Caye is ook al helemaal gewend, voornamelijk aan de Aussie tijd. Een kind met jetlag is niet fijn, maar dan kan je nog wel eens uitslapen. Nu vindt Caye 6.30 uur laat genoeg.

Voor we verder gaan met het blog, willen we jullie introduceren met de, inmiddels voor ons traditionele, Van-Winden-Voets-wilde-dieren-BINGO. En deze keer staat de bingokaart in het teken van Terra Australis, aka Australië. Je begrijpt het principe, er staan dieren op zoals de kangoeroe, koala, krokodil etc. Zodra we een van de dieren op de kaart in het wild spotten, mogen ze worden afgevinkt. En ja, valse Bingo wordt bestraft.

Het laatste blog was vanuit Port Douglas, wat inmiddels 900 kilometer achter ons ligt. Camper, asfalt, zon, zee en strand, spelen de afgelopen dagen de hoofdrol. Na ons vertrek uit Port Douglas zijn we door de Tablelands gereden. Het bleek inderdaad een mooi, heuvelachtig, groen landschap te zijn, zoals door veel locals ons was beloofd. Mooie vergezichten, uitgestrekte suikerrietvelden en bergen met regenwoud. Leuk om doorheen te rijden, maar niet heel spectaculair. Erik had in de Lonely Planet gelezen over een waterval circuit waar drie mooie watervallen te bewonderen zijn. Bij het zien van de eerste waterval vond Caye het wel een interessant verschijnsel. Dat is wel een hele hoge douche! Hij deed zijn handen naar voren en probeerde zo de waterval te pakken (alhoewel we op een meter of 50 afstand stonden...).

Een van de dieren die we graag wilden spotten is de kasuaris, die met uitsterven worden bedreigd. We hadden gelezen dat er een caravanpark, met daarnaast een strand, in Etty Bay is waar ze rond lopen. Dus wij erop af. Bij de camping aangekomen, bleek er nog 1 plek over te zijn en onze camper paste daar ook nog eens precies in (we worden ook steeds meer bedreven in het manoeuvreren met ons mobiele huis).
Nog maar net geïnstalleerd, zitten we niets vermoedend in ons 'tuintje' (betonnen plaat waar we onze tafel en stoelen waterpas op kunnen neerzetten) of Davina krijgt een kleine hartverzakking. Vlak achter haar loopt onze gehoopte kasuaris, op ooghoogte langs. Dachten wij dat het een formaat van een hoentje zou hebben, blijkt het een uit de kluiten gewassen prehistorische mix tussen een kip en een struisvogel te zijn. Wat een mooi beest en waarom loopt ie door onze tuin? En wat een toeval, hij staat op onze bingo-kaart (vink!). Naast deze bijzondere verschijning was ook de locatie geweldig. Het strand en de baai zijn echt geweldig mooi!

De overige camper-bewoners, voornamelijk Australische gezinnen, kijken inmiddels niet meer op van een kasuaris in hun tuintje. Ze wilde liever even gluren naar die gekke toeristen die met een te grote huurcamper en een mini-baby hun vakantiepark binnen waren gereden. Het duurde ook niet lang of Caye had een groepje meiden (tussen de 3 en de 7 jaar) om zich heen verzameld. Toen zij echter te opdringerig en handtastelijk werden, liet de kleine casanova het voor gezien en kroop hij weer snel bij de eerste vrouw in zijn leven op schoot.

Een schare huilende meisjes achter latende, zijn we, via de Frosty Mango (bedankt voor de tip Laura!) door gereden naar Townsville, vanwaar we de boot naar Magnetic Island hebben genomen. De reden voor (wederom) Australische families om hier te komen is het grote aanbod aan entertainment. Onze reden is de grote kans koala's in hun eigen leefgebied te zien. Onze pech begon alleen al toen we net op het eiland aankwamen. Er was niet genoeg plek in een van de bussen voor de nieuwe lading mensen die van de Ferry kwam en dus moesten we een extra uur wachten voordat we mee konden. De wandeling die we vervolgens maakten (natuurlijk weer op het warmste moment van de dag) maakte alles goed en was prachtig. Het leverde ons ook nog koalabeertjes in het wild op (vink!). En inmiddels ook van de wilde-vogel-bingo-kaart de kaketoe, adelaar, kookaburra, lovebird en papegaai.

Vandaag zijn we doorgereden naar Airlie Beach, het opstappunt voor de Whitsundays. We hebben op onze route zover welgeteld 1 kangoeroe-achtige gezien (Mariska, een kleine kangoeroe is een walibi?) en dat vinden we wel wat karig voor Australië. Maar we houden goede hoop, want de verkeersborden en de vele kadavers aan de kant van de weg, doen vermoeden dat er nog wel wat meer moeten zijn (of zouden ze inmiddels allemaal overreden zijn?).

We hopen dat we wat foto's bij dit blog kunnen zetten. Vorige keren was internet te traag en duurde het erg lang. Dus vergeef ons als het niet gelukt is!