Struisjes rijden, wijntje drinken

In ons vorige blog schreven we over de voor ons uitzichtloze tafelbergsituatie. De dag van vertrek uit Kaapstad lag de Tafelberg er echter perfect opgeruimd bij dus zijn wij zeer opportunistisch met de auto naar de ingang gereden. Al voor dat we de parkeerplaats bereikten, zagen we auto's langs de kant geparkeerd staan en een vriendelijke donkere man wees ons een plekje in de rij. OK, het is ook mooi weer en er zullen best ook andere mensen naar boven gaan, dachten wij nog. Het was dan ook de perfecte dag, met perfect weer om naar boven te gaan. Eenmaal bij de ingang stond er een rij van 75 minuten om alleen al een kaartje te kopen! En dan moesten we ook nog een uur in de rij voor de kabelbaan. OMG! Caye vond dat geen goed idee en wij waren het met hem eens, we hebben nog wel naar de berg gezwaaid. Natuurlijk is in Afrika niets voor niets en waren we verplicht om bij onze vriendelijke parkeerwacht nog een vrijwillige gift achter te laten. Misschien wil hij ons nog wel een keer helpen om onze auto te parkeren als we de laatste dag nog een poging wagen?

Inmiddels hebben we Kaapstad achter ons gelaten en zijn we via fantastische landschappen met immense rotsbergen en adembenemende vergezichten naar Robertson gereden, midden in de wijnstreek waar Zuid-Afrika onder andere beroemd voor is (er zijn niet genoeg superlatieven om te beschrijven hoe mooi het gebied is). Robertson was voor ons eigenlijk niet meer dan een tussenstop zodat we niet veel uren achter elkaar in de auto hoefden te zitten. Maar als die tussenstop dan ook nog eens zo'n mooi huis op een geweldige plek is, dan is het dubbel goed! Het Belgische echtpaar waarvan het guest house is, liet ook de service niet aan het toeval over. We kregen zelfs een champagneontbijt aangeboden.
Met een grote glimlach op ons gezicht zetten we de reis voort richting Oudtshoorn (wetenswaardigheidje: de tweelingstad van Alphen aan de Rijn). Oudtshoorn (en omgeving) staat bekend als struisvogelhoofdstad van Zuid-Afrika en we wisten dat we op een struisvogelboerderij zouden overnachten. Vooraf klonk dat ons nogal toeristisch maar bij aankomst wisten we meteen, dit is echt heel leuk!
De farm (Mooiplaas) staat op een prachtige plek in Volmoed (vlak bij Oudtshoorn), heerlijk rustig met een mooie kamer in het gastenverblijf en veel ruimte voor Caye om veilig en ongestoord zijn eigen mini-avonturen te beleven.
Bij aankomst op de boerderij werden we begroet door een man (?) met een bizar hoge stem. Hij sprak ons geregeld aan in het Afrikaans waarop wij weer in het Engels antwoordden. Het is een bijzondere taal, met een wrange geschiedenis eraan vooraf waar wij Nederlanders niet heel trots op hoeven te zijn. Een gedeelte van de donkere Afrikaanse bevolking spreekt ook Afrikaans en dat is wat ons betreft toch een beetje griezelig (vanwege de niet heel respectvolle manier waarmee dit in het verleden werd opgelegd).
Maar goed, terug naar Mooiplaas. Achter de boerderij staan de struisjes op het land en wat een grappige beestjes zijn dat! Nieuwsgierig komen ze naar hek gelopen om je met hun grote ogen te bekijken (ze komen natuurlijk kijken of ze iets lekkers van je krijgen).
Vanmorgen zijn we naar de show farm geweest waar we een uitgebreide uitleg hebben gekregen over de veren, de eieren, de anatomie en waar de struisjes gevoerd mochten worden. Elke dwaas die op de struis wilde zitten was ook welkom. Wij hebben dit maar afgeslagen. Na het rijden op een illegale olifant en een afgeranselde kameel is zomaar beestjes rijden passé.

Wat ze hier goed begrijpen is dat je struis ook prima kan combineren met Zuid-Afrikaanse wijn. Lidl en Aldi, eat your heart out! Wat jullie verkopen lijkt in de verste verte niet op de sappige en boterzachte steak die wij hier vol overgave hebben weg zitten werken. Onze buik plofte ervan, maar ohhhhhh wat lekker!

Doordat het hier zo rustig en wijds is, is het 's avonds erg donker. Hierdoor kan je de sterren prachtig zien en dat is Caye ook opgevallen. Hij krijgt geen genoeg van het kijken en wijzen naar alle kleine lichtjes boven hem. We genieten er maar even extra van zolang we in Afrika zijn, want we kunnen het niet voor hem mee naar Nederland nemen.

Morgen gaan we deze mooie plek alweer verlaten. Dan rijden we door naar Graaff Reinet waar we The Vally of Desolation hopen te bezoek. Daarna rijden we naar Addo olifantenpark, waar we voor het grote wild gaan. Met een duizelingwekkende vaart worden we steeds meer verliefd op dit prachtige land.