One big fat campervan

Hallo lieve lezers in Nederland (of waar jullie dit ook lezen). Hier de andere kant van de wereld!

Van Sydney zijn we vorige week doorgevlogen naar Cairns. Ook deze vlucht heeft Caye zich als een volleerd reiziger gedragen en is op schoot in slaap gevallen tijdens de vlucht. Nog maar vers geland in Cairns, moest er door Davina weer eens geshopt worden en werd er met enige dwangmatigheid het eerste souvenir gekocht: een didgeridoo.
De dag na aankomst in Cairns meldden we ons zoals afgesproken om 10 uur, zo blij als kinderen, bij de camperverhuurder. Er waren nog wat mensen voor ons, maar dat mocht de pret niet drukken. Maar toen we 75 minuten en een hongerig en moe mannetje later nog niet aan de beurt waren, begon het ons irritatielevel te overstijgen. Uiteindelijk werden we na ruim anderhalf uur naar onze camper gebracht. Bij het zien van ons bakbeest werd het gevoel van irritatie vervangen door stress. Kunnen wij daarin wel veilig rijden? (OK, Erik dacht dat natuurlijk niet in eerste instantie, maar na het rechtsom nemen van de eerste de beste rotonde misschien toch).

Eindelijk waren we onderweg en nu moesten we onszelf nog voorzien van de nodige boodschappen. Omdat we al een baby van 8 kilo en voor hem net zoveel kilo aan bagage met ons meedragen, hadden we vooraf aan de reis besloten geen overbodige spullen mee te nemen, maar alles hier te kopen. We hadden dan ook best wat nodig. Bij de K-Mart en de Coles sloegen we dan ook alles in wat we nodig hadden, op een waslijn na (die lijken ze hier niet te kennen). Bij het afrekenen van de boodschappen kregen we beiden een spontane astma-aanval. De caissière zei zonder blikken of blozen, "216 dollar, please". Het heeft even geduurd voordat onze gezichten weer kleur kregen. Maar goed, dan heb je wel voor 4 dagen boodschappen in huis.

De twee dagen erna hebben we op een camp ground in Port Douglas gestaan. Even een beetje rustig aan doen en wat wassen draaien. Eh, oja, we hebben geen waslijn.... Maar wie wel eens gekampeerd heeft weet hoe creatief je er van wordt. Met om-denken, van probleem naar oplossing werken en niet klagen maar dragen bracht het ons tot de meesterlijke uitvinding om de waterslag, die gebruikt wordt om de watertank in onze camper te vullen, in een paar semi-professionele knopen te draaien en te laten dienen als waslijn! MacGyver is er niets bij.
Verbazingwekkend genoeg vond Erik bij het afhalen van de was een waslijn met knijpers in de camper...

Port Douglas is een redelijk toeristisch havenplaatsje met veel winkels er barretjes. Het grenst aan de ene kant aan de oceaan en aan de andere kant aan het regenwoud. Iets verder naar het noorden lopen deze twee in elkaar over. Het lijkt dan ook net, voornamelijk overdag, alsof je midden in de vogelkooi van Avifauna zit. De ene vogel zingt nog tropischer dan de ander. En dat geeft een extra vakantie-gevoel.

Deze twee dagen in Port Douglas hebben we ook onze lang gekoesterde wens laten uitkomen, duiken in het Great Barrier Reef. Beide 1 dag, zodat Caye zich niet alleen hoefde te vermaken. Adembenemende koraalriffen met prachtig gekleurde vissen in alle soorten en maten. Schildpadden, barracuda's en natuurlijk, ja-we-hebben-m-gevonden-NEMO!
Twee heerlijke dagen rust voordat we verder naar het zuiden rijden. We gaan door de Tablelands wat al meerdere keren door locals is aanbevolen. Onze verwachtingen zijn dus hoog gespannen!

We keep you posted!