Sydney voor dummies

Daar zijn we weer. Voor het laatst vanuit Sydney, waar het inmiddels weer winter lijkt te worden. Sinds gister is er een harde wind op komen zetten en de temperatuur komt niet boven de 16 graden. Inmiddels is onze jetlag aan het slijten. Voor doorgewinterde globetrotters als wij is dat ook een koud kunstje. Maar voor onze rookie (Caye dus) is het best wel vreemd. Als je dan midden in de nacht besluit uitgeslapen te zijn, dan wil je ook uit bed om te spelen. Het kostte een uur om hem ervan te overtuigen dat het toch echt al donker was en dat slapen dan gebruikelijk is. We moeten dus nog maar veel met hem gaan oefenen.

Het reizen met een baby is ook in andere opzichten wel even anders voor ons. Normaal komen we ruim na zonsondergang, 5 cm korter van het vele wandelen, terug op onze hotelkamer. Nu slenteren we in een omtrek van 30 minuten wandelen van ons hotel een beetje rond en komen we er terug zodra Caye een middagslaapje gaat doen. Maar gelukkig zijn er in Sydney genoeg leuke dingen te zien. We weten inmiddels met onze ogen dicht de haven te vinden, we hebben rond gelopen in de mooie botanische tuinen, gegeten in Chinatown, nog een keer foto's gemaakt van de Harbour Bridge en het Opera House en voor de gesloten Chinese vriendschapstuinen gestaan (blijkbaar zit er een maximale tijd aan vriendschap).

Vandaag zijn we met de bus naar Bondi Beach geweest. Wat verder in het jaar is het hier vast een drukte van belang met backpackers en surfers. Maar nu de regen uit de lucht valt en de wind de zee tot een woest golfslagbad maakt, is hier geen kip te bekennen en zijn veel winkels en restaurants dicht. We hebben dit stukje Sydney dus even bijna voor ons zelf.

Er vallen ons tot nu toe een aantal dingen op aan de Australiërs. Allereerst rijdt en loopt iedereen hier aan de verkeerde kant van de weg. We hebben daar nu al moeite mee (welke kant moeten we nou op kijken bij het oversteken), dus we hopen dat we met de camper snel zullen wennen.
Daarnaast lijken de Australiërs alle tijd te hebben om rondjes in parken te rennen. En dan bedoelen we niet joggen en ook niet omdat ze de trein moeten halen. Het is gewoon topsport en ze rennen ons in grote getale zo omver als we niet uitkijken. En dat op een dinsdag, rond 13.00 uur, terwijl dat volgens ons toch gewoon een werkdag is.
En dan nog het feit dat bijna iedereen zich geroepen voelt om met Caye te praten, uitgebreid naar hem te lachen of gekke bekken naar hem te trekken. Tot grote vreugde van onze blije baby. En ook van ons. Want soms is het wel handig dat een wildvreemde zich opeens geroepen voelt om Caye te entertainen als hij het in een restaurant zat begint te worden en wij ons bord nog niet leeg hebben.

Morgen vliegen we dus naar Cairns en creëren we direct een temperatuurstijging-up-grade van 100%. We zijn er klaar voor!

Ps: foto's uploaden blijkt alleen te lukken met foto's die gemaakt zijn met onze mobile telefoons en dat zijn er niet veel. Dus komen hopelijk binnenkort.